در فوتبال آمریکایی، ورزشکاران به‌طور مرتب در معرض ضربه­های نه چندان جدی سر قرار می­گیرند. منظور از این ضربه ها در حقیقت آن­هایی است که به اندازه کافی قوی نیستند تا موجب بروز علائم آسیب مغزی یا حتی نشانه‌های بالینی شوند. با این وجود، تکرار این ضربه­ها در طی یک فصل فوتبال با تغییرات نوروفیزیولوژی و نوروسایکولوژی در ورزشکاران همراه است و انباشت آنها در طولانی مدت می‌تواند علت بروز بیماری­های شدید عصبی مانند آلزایمر و انسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) باشد.

از آنجایی که ضربه­های جزئی سر، علائمی ایجاد نمی­کنند؛  بسیار مشکل است تا از آسیب­های وارد شده به مغز اطمینان حاصل کرد و زمان بازداری یک ورزشکار از بازی را تشخیص داد. برای انجام این آزمایشات، الیور و همکارانش از یک آزمون تشخیصی ساده و در دسترس برای شناسایی و نظارت بر ورود ضربه­های جزئی به سر ورزشکاران نمونه در یک فصل فوتبال، استفاده کردند. آنها همچنین بر این موضوع تاکیید داشتند که بهتر است اندازه­گیری ارزیابی نشانگرهای زیستی ضربه­های وارده به سر، به‌صورت دوره­ای انجام شود.

در این مطالعه، اولیور و همکارانش یک جدول زمانی نمونه­گیری خون را متناسب با جدول زمان­بندی برنامه آکادمیک فوتبال تعریف کردند. برای انجام آزمایش امکان­سنجی این روش، آن‌ها سودمندی دو بیومارکر شایع در آسیب سر و آسیب تروماتیک شدید مغزی به نام­های ؛Tau protein و Neurofilament light polypeptide NF-L را بررسی کردند.

محققان نمونه خون 35 بازیکن فوتبال تیم NCAA را در هفت روز مختلف جمع­آوری کردند که این کار قبل از شروع اردوها آغاز شد و تا سه هفته پس از پایان فصل به ادامه داشت. محققان می­خواستند در طی یک فصل فوتبال، نوسانات غلظت پلاسمای Tau و غلظت سرمی NF-L را در ورزشکاران بررسی کنند تا متوجه شوند در کدام‌یک، تعداد و میزان ضربه­های سر متفاوت است. آن دسته از ورزشکارانی که علائم ضربه مغزی را نشان دادند، از آزمایش­های بعدی کنار گذاشته شدند. زمان نمونه­گیری خون با شرایط راحتی بازیکنان و مربیان هماهنگ شد که معمولاً این زمان بین 36 و 72 ساعت پس از بازی یا جلسه تمرینی در طول دوره رقابت بود.

20 بازیکن فوتبال به‌عنوان افراد حاضر در ترکیب اصلی و 15 نفر به‌عنوان نفرات ذخیره انتخاب شدند. ازآنجاکه احتمال می­رود افراد حاضر در ترکیب اصلی در بازی­های تکراری بیشتری از بازیکنان ذخیره در معرض ضربه­های سر قرار بگیرند، بنابراین محققان انتظار داشتند که غلظت بیومارکرهای ترومای مغزی در آنها نسبت به نفرات ذخیره که در این مطالعه به‌عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند، افزایش یابد.

اما تجزیه و تحلیل نمونه­های خون نشان داد که غلظت  Tauدر طول فصل رقابت، در مقایسه با مقادیر آن پیش از شروع فصل، در هر دو گروه بازیکنان کاهش یافت.

اما با بررسی مارکر دیگر، محققین در این پژوهش نتیجه گرفتند که میزان NF-L در سرم خون، می تواند به عنوان یک مارکر یا نشانگر قابل اعتماد برای بررسی آسیب های مغزی باشد.

این یافته ها می توانند باعث شوند که پزشکان، ابزار مفیدی را در تشخیص آسیب های مغزی به دنبال ضربه های آرام و پرتکرار وارد شده به سر فوتبالیست ها داشته باشند.